tak, z tym tylko, ze mechaniczna pomarancza powstała dużo wcześniej, a i wydarzenia w niej zawarte dotyczą czasów o wiele późniejszych od naszych. natomiast gra "play" jest współczesna, dzisiejsza i mozna swoje osobiste doswiadczenia dopasowac do tego filmu. i tu znów mozna oddac wielkosc filmu kubricka, bo mimo,ze prawdopodobnie tych czasow nie dożyjemy, to bedzie sie działo dokładnie tak jak w tym filmie. dlatego "play" jest genialnym filmem społecznym na dzisiaj, a "mechaniczna pomarańcza" genialnym filmem na jutro, ktore moze rychło nadejść

Nie czytam nawet tego...

leż lamusie

Nie wiedziałem, ale gimbo pisz dalej.

leż lamusie

Jedziesz dalej.

Racja na 100 procent niestety. Żart roku: "pracowałem kiedyś z Cyganem"...

No jakoś jeden się trafił , chyba przypadkiem :) Może to był śród swoich "wyklęty" i zamiast jak inni współbratymcy doić polaków, to musiał iść do normalnej pracy.

Właśnie ! Ten film tak bardzo mnie poruszył, bo czułam bezradność i bezsilność tych małych dzieci ! To było dla mnie najgorsze.
Byłam wściekła ... I też bezsilna. Wstrząsający ( chyba właśnie z tych powodów ) film.

Tak, film wstrząsający i jak dla mnie nadal bez odpowiedzi pozostaje pytanie: jak radzić sobie z agresją???

Na początek można nie przyjmować przedstawicieli obcych kultur, którzy są tej agresji sprawcami.

Agresja nie jest zła, zależy w jakim celu się ją wykorzystuje

Martara, najgorsze że to jest bardzo prawdziwe. Również będąc dzieciakiem przeżyłem podobne sytuacje. Nie koniecznie ze środowisk obcych kulturowo, zwyczajnie od polskiej patologii kręcącej się po naszych ulicach, nieco starszych rówieśników itp

A czy teraz (jako dorosły ?) móglbyś dać jakieś rady, czy i jak dorośli mogą przygotować dzieci na agresję, bezwzględność innych dzieci ? Czy takie przygotowanie jest możliwe ?

Dzięki że zadajesz to pytanie! Główną przyczyną czemu takie zbiry łatwo przyczepiają się do bezbronnych dzieciaków jest to, że wyczuwają strach. Bardzo często paraliżujący strach. Gdybym miał wtedy choć trochę odwagi żeby się przeciwstawić, odwdzięczyć się odrobiną agresji, pokazać że nie jestem takim łatwym łupem, z dużą szansą tacy delikwenci by sobie odpuścili. Rodzice powinni nie tyle pozwalać, co nawet popychać do aktów odwagi od najmłodszych lat. Wysyłanie na różne zaawansowane zajęcia sportowe, nie koniecznie, ale też sporty walki, częste zmiany środowiska kolegów i koleżanek, sytuacje stresowe np publiczne występy, przyzwyczajanie do sytuacji kiedy są same bez rodziców, to wszystko może pomóc. Ostatnio słuchałem fajny program, gdzie psycholog powiedział, żeby nie tylko nagradzać i chwalić dzieci kiedy robią coś dobrze, ale też wtedy kiedy podejmują próby, robią coś pierwszy raz, kiedy właśnie wykazują się tą odwagą. Ponoć da się to wyćwiczyć, a właśnie w tym wieku dziecięcym/dorastania to jest najważniejsze i będzie procentowało w dorosłym życiu :)

Tez mialem podobne historie za malego akurat z cyganami. Przeciwstawialem sie, ale nie odpuszczali i bylo ciezko na osiedlu. Czasami niestety nie jest tak latwo, ze widzac opor, juz jest po wszystkim...Konieczna jest interwencja starszego, bo inaczej tacy sie czuja bezkarni.

Chodziło ze mną dwóch cyganów do podstawówki jeden był spoko można było z nim pogadać. Drugi to był chuligan i cwaniaczek ale głównie dlatego że nikt go nie ruszył bo każdy bał się jak by nawet mu walnął to zaraz by wpadła zgraja jego pobratymców i byłoby nieciekawie z gościem. ;-) Jedno jest pewne że edukację zakończyli na podstawówce a jak tego fajnego cygana spotkałem po kilku latach to był w szoku jak usłyszał że poszedłem do średniej szkoły bo stwierdził że jemu by się nie chciało. Po tym jak to powiedział wsiadł do BMW serii 7 i odjechał a ja stałem jak wryty. :-))))))))